Home

home antologia

traduzione

indice antologia

2003

  Salinas

  Di li "di"… lu sintitu

  Passazzu in ierru

  Lu diricadu curori di li gianpani

  Sa sorrastra

  Sa mesa

  A s'Assunta - Gosos

  Mutos

  Anninnia pro Miale

 

 

 

 

              
Lu diricadu curori di li gianpani

Bastha a volthi lu curòri d'un fiori a fa nascì vibu lu bisognu d'ammenti...

In chissu ischamparìtu, giusthu poghi pàimmi quadrati di tarrenu nudu e appidigàdu, v'ha giugadu da minori: A Foot-ball cumenti ancóra, a mari di l'indipindenzia puru di lingaggiu vuruda da lu Fascismu, vinìa ciamadu, cun ricunniscimentu sottintesu di li so origini chissu chi poi sarìsthia dibintadu pa noi italiani lu Giogu di lu "Calcio" o, ditta più a l'ipiccia, lu Calcio. Ma pai tutti, tandu, era lu Foot-Ball di prubabiri luntana invinzioni fiurintina ma fora di dùbbiu arrigàduni, i la so fòimma mudenna da l'Inghiltherra. Lu Foot-ball, addunca, anzi i la nosthra manéra casagliana di dilli lu Fubal Abà chi Ciriacu è turradu a Sassari pa finì di cunsumivvi lu tempu di la so grubillazioni -digussì affèimma ischansendi pa ischugnùru di fabiddà di morthi—, abà chi daboi di tanti, tantissimi anni ha turradu a vidé la so zidai l'ha acciappada assai ciambada. Sobra di tuttu immannitada. L'antìghi appindizzi, tandu appena fora di pòrtha, si z'hani inguddidu abbramìdi la campagna chi l'inturriaba, ma lu campareddu v'è ancóra. Vi s'acciàrani abà parazzi manni, chena originaridai di fòimmi e tristhi e l'hani traifuimmadu in un giardhinettu prubbigu. Zona verdhi li dìzini, ma si sa chi lu verdhi di chisthi giardhini no è luzienti che chissu di li campi abérthi; lu lintóri pari chi l'àggia in nivra, sò sempri piubarosi e mìsari e li friquinteggia assai poga genti luàdi cumenti so da fumazzi di zimminei e gas d'ischarrigu di li mezzi a motori. In chisthu, poi, vi manca lu fisthósu aburótu d'un tempu. Ciriacu a dugna modu è unchibi pa turrallu a vidé lu so campittu. Si posa in una pidrissa i lu puntu undì, pogappressu, li so cumpagni d'isquadra ammuntunabani gianchetti, maglioni e barretti pa signà la Porta chi di sóritu era eddu a difindì; tanca l'occi e ridésci a vidé torra l'ischamparittu. E torra puru a intindì, ciaru, no vintu da lu rimori di li motori di li tanti automobiri chi passani, lu ragaglià furriósu chi,a volthi, l'impidosidai di lu giogu pruvucaba. Torra a vibì in chiss'ischutta lu tempu d'allóra e ni próba una sensazioni digussì forthi chi guasi l'assultha. Tandu li tòrra a abrì l'occi: pa virifigà, ma no v'è più nudda di chissu tempu... O forsi già v'è... Chissi ipadoni ciristhrini,forsi, un pogu malthratti, inchiddà in fondu in chissà aglióra tenta mari. Chissi, pensa, hani calchecosa di tandu; o, a mégliu dì, lu so curòri pallidu vi l'ha. Fàzi un ifózzu pa ammintà, ma cosa? No v'erani fiori i lu campu. V'era tutt'ingiru èiba appidigada, crasthi e chissà fascia di ni basciu, in un óru di l'ipiazzu, chi andaba a attaccassi tinazzi a lu chi rimanìa d'una veccia muriccia undì abà curri un macciapiè ammattunadu. E poi chi althru? A la fini la mimória, cumenti a falli un rigaru, si dizzidi a dalli agiudu e ni bòga da lu so sonnu prufundu chissà maccitta di giampani ciristhrini da li ca n'isthrazzabani li fiori pa sugginni lu méri che goffi buvoni abbramìdi. E aiallu l'ammentu: lu diricadu curòri di li giampani chi, sendi piccinneddu, l'appicchiunabani cu la duzzùra immintada cuàda i li só càrizi e poi, più mannittu, li purthabani ipessu a la menti lu curòri di l'occi d'Annunziada. Eccu cosa la mimória abà ginirósa l'ùffri. Pai tutti, in casa e fora, era Nunzia o assai più ipessu Tina. Par eddu,e forsi soru par eddu, era inveci Annunziada e digussì la ciamaba parchi pinsaba chi chissu incurthalli l'innommu o ancóra di più li diminutibi-chissi Nota Nunzia o Tina cumenti usabani i li nutizi di li gionnari chi riguardhabani ca cummittìa azioni mari o,cun ancóra più tristhura,i l'avvisi di li morthi pa evità marintesi- ni bughéssiani a chissu beddu innommu lu signifìcadu di bon prisintimentu chi v'abìa e chi si liggìa digussi bè puru in chissi só occi manni e ciristhrini. Milli volthi mégliu, pinsaba Ciriacu, era sivìssi di lu so innommu naturari, chissu chi l'abìani posthu i lu battisgimu. E chisthu vi l'abaristhia puru vurudu dì. L'abarìsthia vurudu dì summissu: "L'occi toi hani lu gintiri curòri di li giampani chi, candu li pigliu eiu, no li guasthu cumenti fazini l'althri, ma v'appoggiu li lizzéri li mé labbri pa assaurà la duzzura di li toi". Parauri marabigliosi li parìani, chi abìa isciubaradu urdhinendiri abà in una suzzissioni abà in un'altrha pa uttininni lu mégliu effettu. Vi l'abarìsthia vurùda dì chissà frasa ipréndida, dilli a bozarendda, suipirendi, chissi paràuri digussì rumantighi e attribidi, ma no v'era mai ridiscidu. E dì chi s'erani cunniscidi e friquintadi da umbè d'anni: da candu, ancóra criaduri, edda cu li so amigareddi andabani a lu campittu a vidé a eddi masci chi pigliabani a faradi di pédi una pirotta di gomma mezzu isghonfia o addirittura, a volthi, fatta d'isthrazzi infiràdi in una cazzetta véccia di la ca arthigiana e mudestha fattura eddu un pogu, in prisenzìa soia, si ni varghugnaba parendiri di parthizzipà a un giogu ridicuru. Ma poi capitaba chi si disthraìa abbaidendira e incasciaba un gol pa lu ca li só compagni lu briabani dizendiri chi era un ciappinu, mentri chi edda, chi si l'abbaidaba cun intaressu alhrettantu evidenti, parìa cuntenta di l'ibagliu parchì l'abìa fattu pa mirassira. Ed erani tutt'e dui firizzi, eddu n'era siguru. N'éra indiusadu di la pizzinna, insomma, già da tandu, ma era tanta la so timidezza chi no era mai ridiscidu a divvìru. Nemmancu candu, più mannittu, abìa ischmninzadu a abizassi chi no érani sóru chissi beddissimi occi curòri di giampana d'Annunziada a attirallu in un modu digussì dizzisu. La só vizinanzia, difatti, isciddaba in eddu sensazioni sempri più fàzziri a anarizà e cumprindì parchi era giuntu a un'edai i la ca só fi sensi a impudu cun ìmpidu superiori la só supremmazia, candu la péddi bruscia e hi córi dibenta di fiara vinzendi la rasgioni. Li pari isthranu, abà, chi li cosi siani andadi a chissa manéra e mentri chi chissi ammenti cussi luntani pìgliani fòimmi mancu inzerthi Ciriacu ni surridi no senza una confusa sensazioni d'incresciu. N'abarìsthia pududu agatà, pensa, paràuri dozzi, appassiunadi e beddi di dilli a Annunziada chi cu la so abbaidada tènnara parìa invuchendiri. Ma lu curaggiu, cumenti abemmu visthu, no l'abìa mai aùdu. Intantu, candu eddi chi érani fidàri erani intrendi i li dizasett'anni, n'era arribida la gherra. A Ciriacu, sendi chi era ancora troppu giobanu, no l'abìani ciamadu sottu a l'àimmi e parthantu s'era trattadu sóru d'aisittà chi la gherra ni fùssia accabada, ma pa Annunziada la pisanti cungiuntura abìa signadu lu ciambamentu tutari e impribisthu di la só esisthenzia. Ciriacu abà vi pensa, torra a intindì pa un'ischutta chissu luntanu ischancagori e cuncrudi chi punì la só vida è giunta allóra a un ciambamentu essenziari liàdu in bona parthi a li matessi zirchusthanzi. A la fini di la gherra-abiani tandu giumperthu li vint'anni-erà giuntu a Sassari un americanu chi fazìa, un pogu a la bona, l'interpreti i lu cumandu militari alliàdu chi s'era sisthimadu in zidai. Chisthu suldhadu pogu abìa i l'aipéttu di l'americanu cumenti tandu zi l'immaginabami noi, angrusassoni, e assai inveci di nosthrari, un pogu basciu e ruzoni e di cógiu oschuru cument'era. Lu parchì di chistha assimiglianzia era fàzziri a ipiegà: Francis Careddu di sardhi era figlioru, anzi di sassaresi, emigradi daboi di la primma gherra mondiari e dibintadi americani, e pa dimusthrà chi la só discindenzia da sassaresi era autentiga — in ciabi cumenti si dizi- isciumpiaba, e si ni tinìa mannu, calch'e fràsa in sassaresu, digussi arumancu eddu pinsaba d'assé fabiddendu "Bapu miu" dizìa, "natu acchì on Capu Lioni" e accumpagnaba lu so dì cun un amprósu girà di lu brazzu tésu cumenti pa indicà, aisittendisi chi la cosa fùssia aggradissida a tuttiganti, chi lu Bapu suiuno in chissu mudésthu sìtiu sassaresu era nadu, ma i lu centru di l'Unibessu. Si si ni bugaba parò chistha eredidai tantu erementari di sardhidai, no v'era nudda in Francis Careddu chi no si n'abussia carràdu da l'althra iponda di l'oceanu. Era americanissimu lu sazzenti Careddu e di chissi aburotósi, cu l'Ochéi ripitudu e cu l'ancora più ripitudi pappamucchi a l'ipaddi. L'abìani cunniscidu a unu di li tanti baddi chi la mancanzia i lu periodu di la gherra abìa fattu tantu disizà e erani dibintadi amighi. Ma candu era turradu a parthì si z'abìa purthadu a Annunziada chi era dibintada americana edda puru parchì si l'abìa cuiubada. Ciriacu abà, pusadu in chissu giardhinettu anonimu, si prigonta daboi di tantu tempu cumenti tuttu chisthu sia pududu accadì e digussì a l'impinsada. Zerthu chi cun la prallantina l'americanu in cunfrontu a eddu éra in un rappórthu di zentu a zeru. Ma puru...Oh edda! Parchì? Pinsendibi abà, eddu ricunnosci chi no pudìa aisissà in etennu, e chissa era una bona occasioni, ammenta però chi i li só occi, candu l'abìa dittu chi si n'andaba, l'era parudu di liggì un disipiradu rimprobaru: "Oh, Ciriacu, parchì no l'hai impìdidu? Sei tu lu mutibu di tuttu chistu, tu chi mi zi fai andà tantu luntanu da te!". No s'erani più turradi a vidè e l'anni abiani fìnidu cu l'alluntanà da la só menti immagini e ammenti. Ma la sensazioni dururósa chi la parthenzia d'Annunziada abùssia fini a la so vida l'abìa affriggidu pa dibessu tempu: li parìa chi ni l'abùssiani isthrazzadu l'anima da lu cóipu, guasi chi fussia un intragnu materiari che l'althri, e pa un marifiziu disumanu l'abùssiani ciambada cun un freddu meccanismu automatigu. Pa chisthu abìa finidu cu l'andassinni eddu puru; fuggì da li mimori, da li fantasimi d'un tempu chi, i lu so affannu, l'era parudu tragicu e immintigà, mancarri trabagliendi finza a l'ifinimentu, in loghi anzèni e nóbi undì la genti li fussia isthragna e eddu lu fùssia a la genti. Digussì abìa emigradu in Germania, a Hannover, undì abìa acciappadu trabagliu in un'industhria di l'zzaggiu. E inoghi abìa incuntradu chissà chi sarìsthia dibintada la cumpagna di tutta la só vida. Greten era una tidescharedda chena apparenzia e lusinghi chi fazìa li purizì i la frabbiga undì eddu trabagliaba. Abìa cara ischabàda, peri ruiasthri fatti a trezzitti e occi verdhi-chisginadi pogu vibi. No erani l'occi luminosi d'Annunziada da la ca, di lu resthu, la tidescha era differenti in tuttu. "No ànda bè" li dizìani li cumpagni di trabagliu itariani, "No pò anda bè né bè pò finì sobra di tuttu parchi è isthada edda a manifisthà l'intinzioni, e a insisthivvi, di punivvi umpari. L'ha fattu sóru pa intaressu" aggiugniani, "no pò durà". Ca intaressu vi fùssia poi a pigliassi un pobaracciu che edda era tuttu d'ipiegà. Ciriacu no abìa posthu menti a nisciunu, si l'abìa ipusada e chisthu era risulthadu l'iscióbaru giusthu: lu so matrimognu era isthadu paifettu e l'accordhu cumprètu. Undì Ciriacu s'ammusthraba ischunserthu e in impicchi v'éra Greten cu lu só fa siguru e dizzisu, digussì cuntrasthanti cu lu so aipéttu dimissu, a buganni pèdi in prubremmi cotidiani; candu inveci era Greten a intindissi isthracca e dischunsurada pa calch'e mamentu avvèssu, v'éra Ciriacu a cunsuralla e fassi càrrigu punì di li fazzendi di casa. E sobra di tuttu era isthadu un matrimognu sòridu, puru si no d'esageradi e appassiunadi impidosidai, i lu ca li varòri più impurthanti erani isthadi lu sagrificassi unu pa l'althru, la sinzeridài di li sintìdi e la sigùra fidilthai. N'era di lu resthu pròba la durada sirena di zinquant'anni e passa finza a la morthi di Greten. Tandu, no pa immintigà chistha voltha ma pa allizirigà la só tristhura, abìa isciubaradu lu matessi ampàru chi zi l'abìa purthadu tantu luntabu da la so terra: Turravvi a chistha, turrà a agatà li loghi di la so pizzinnìa e di la só giubintura. Greten no l'abìa dadu figliori e parthantu no lassaba a nisciunu in Germania. A Sassari oramai no l'aisittaba più nisciunu, ma v'abarìsthia turradu a acciappà lu sòri e l'ambienti luminósi i li ca era criscìdu, la so campagna, lu so mari e lu so zéru oramai guasi immintigadi. Ciriacu cu li pinsamenti ischùrri la só vida e si marabiglieggia abizendisi di cantu chista sia isthada in fondu sìmprizzi, forsi cun sóri dui mamenti impurthant: un indizzisu, dururósu amori di giubintura e, guasi a cumpinsallu, un tranquillu matrimognu chena gran tuimènti e drammi ma cunfurthadu da isthimma e ripéttu. Annunziada e Greten una a susthinì l'althra i la so mimória ma nudd'althru olthri a eddi dui, Nemmancu chissu campittu chi l'è parùdu digussì impurthanti e chi abà no v'è più. Cosa v'è giuntu a fa? Cosa ha cridùtu d'agatavvi? Banzigheggia appianu lu cabu ed è guasi dizzisu a andassinni ma poi lu trattèni la prisenzia d'un ommu chi veni a pusassiri affacu i la pidrissa. E' mancu vécciu d'eddu ma a dugna modu abbasthanzia adananzi cu l'anni. Ni bóga da busciaccara un bischottu e ischumenza a ifrafagliurallu adananzi a se ..Ciriacu è pigliadu da curiosidai: chissu longu ammintà l'ha posthu gana d'arrasgiunà abà cun calchunu, d'ischazzazzi da la só menti li pinsamenti chi l'hani tenta accupada finu a chissu mamentu. "Pa li curombi?" prigonta all'ommu puru parendiri inùtiri fallu. "No, pa l'aribinti" li ripondi chiddu ma Ciriacu no vi vedi l'intinzioni d'assé impirthinenti; chi s'aiséttia avvéru chi vi siani l'aribinti e chi venghiani a carassi inchibi, adananzi a eddu, a biccà li fuifunìdi? "No vi ni sòinoghi" ossèiva, "No? Da noi i li parchi vi sò. Li vorarìsthia ripundì chi chissu no è un parcu, è sóru un campittu traifuimmadu in giardhinettu ma la curiosidai è più forthi."Da voi undì?" s'infòimma, "In America,soggu americanu eiu e vi debu di turrà in America. So passadi tant'anni da candu àggiu lassàdu lu me paesi ma abà vi torru. Abìa quindiz'anni candu semmu giunti in Itaria. Ciriacu si l'abbaida e calchureggia chi l'ommu è accosthu a la sessantina; un aiséttu longu pa una turràda, ma no dizi lu chi pensa. Li surridi soramenti e l'althru sìghi a dì: "Si no li dogu infàdu li contu la me isthória, digussì, tantu pa arrasgiunà un pogu, a vo? Cirìacu si n'isthazi ancóra cagliadu ma sìghi a surridilli e chiddu ischumenza. "L'isthória meia, l'abaraggiu a cuntà, e chissà di babbu e di mamma ch'ischumenza propiu inoghi in Sassari. E si vosthè è sassaresu forsi l'abarà a intaressà. "Era appena finida la gherra, m'immagineggiu chi vosthè si l'ammentia bè chissu periodu: fammi, sagrifizi, ma puru ipiranzi e una gran gana di vibì dizini chi è isthadu, ed è tandu chi mamma ha cunniscidu a babbu, suldhadu americanu, s'è cuiubada cun eddu ed è parthuda pa l'America cumenti di lu resthu hani fattu dibessi althri pizzinni itariani. Isthória chena impurthanzia m'abarà a dì vosthè e si prigontarà si propiu debi d'ischulthà chisthu furanu chi veni a cuntavvìra. E inveci chena intaressu no è parchi intrizzadu v'è un grand'amori." "Beh" ossèiva Ciriacu, "un'isthória d'amori debi d'assé isthada, e manna puru, cumenti dizi vosthè, si mamma soia ha dizzisu di sighillu e andà tantu luntanu lassendi tuttu: casa, famiria, affizioni, amicizi, la so terra, tuttugantu insomma..." ma intantu ischumenza a intindì un'agitazioni no aisittada. "Edda puru" pensa, ma poi z'ischazza chissà idea un pogu infadósa. "Simprizi cuncurdhà di fatti" si dìzi "tant'althri pizzinni itariani si so cuiubadi cun suldhadi americani, tandu, e sò parthudi cun eddi.L'ha dittu chisthu puru chi m'è cuntendi la so isthória,vidimmu piuttosthu cument'ànda a finì". "No, no è cumenti pensa vosthè" sighi a dì chiddu, "l'amori v'entra ma in un althru modu, ischòlthiami. Babbu —no credu d'affindì la so mimória dizendiru- ha mamma no si la miriscìa. No era un ommu maru ma pogu custhanti e cabissitu. Ha tradidu sùbidu a mamma e lu matrimognu è andadu adananzi digussì, più in burraschi chi in bunazzi si possu trattà chisth'immagini. Era fattu digussì babbu: zentu volthi pintudu, e mancarri era sinzéru, e althrettanti volthi vi turraba a caggì. Un ommu di no favvi affidamentu insomma. "Candu poi soggu nadu eiu inveci d'accunzassi li cosi so piggiuradi. Mamma, abè impignada di più cu la casa e cun mégu,e eddu più libaru di didicassi a li so dibaradi. Ha finìdu chi s'è posthu cun un'althra e ha dibuzziadu da mamma chi s'è dubuda isthinurà di trabagliu pa pisà a me: trabàgli ùmmiri e a volthi umirianti. Poi, candu àggiu fattu quindiz'anni ha dizzisu di turrà a inoghi cumenti aggiu già dittu. E ha sighidu a trabaglià pa pudemmi fa isthudià; soggu prufissori di matematiga a lu sa?" "Lu grand'amori è isthadu tandu pa lu figlióru, pa vosthè vogliu dì" ossèiva Ciriacu. "No carusignori, s'ibàglia ancóra. E' isthadu pa un ommu, l'unicu ommu di la só vida. E no pensia chi l'àggia fattu pa dipettu o pa la gana di turrà lu piattu pa li torthi rizibìdi. Mamma è mortha chi abà fazi un annu, candu d'anni n'abìa ottantadui, ed è intarrada inoghi i lu vosthru campusantu. E pa tuttu chisthu tempu, inoghi e inchiddà a Detroit, ha amadu una fantasima! Ma d'amori véru. Era un só fidàri, vègghia, a lu ca vurìa bè già da candu erani piccinneddi e ha sighìdu a amallu fin'a candu è isthada in vida. E eddu puru l'amaba ma no si l'hani mai dittu. Forsi lu fazarani abà inchiddà sobra. Pa tantu tempu è isthadu lu so sigretu girósu, ma candu ha cumpresu chi s'era avvizinendi la fini mi l'ha cunfidadu. Cun ca lu pudìa fa sinnò che cun megu chissu fìglióru chi tantu abìa disizadu chi fussia di chidd'althru e chi forsi digussì un pogu mi cunsidaraba? E m'ha dittu puru chi, turrada in Sardhigna, abìa zirchadu d'agatallu ma era isthadu inutiri. Abìa emigradu subidu addaboi di la gherra, l'abiani dittu li poghi chi si l'ammintabani, ma nisciunu sabìa a undì né si ancóra era vibu. Ciriacu s'intendi piglia abà da un'agitazioni prufunda. "Ma vosthè" prigonta "pa cos'è chi m'ha cuntadu tuttu chisthu?" "Pa arrasgiunà, vi l'aggiu dittu" li ripondi. Ma poi: "Vogliu parò assé sinzéru cun vosthè; mamma primma di murì m'ha fattu imprummittì chi eiu l'abarìsthia zirchadu ancóra pa dilli, si l'abùssia incuntradu, cantu edda l'ha amadu. E' un'isthória parthicurari, mi n'abìzu, insórita, ma eiul'aggiu fattu; Aggiu accunsintidu a lu disizu di mamma No v'è isthadu parò nienti chi fa e cussi sarà sempri: abìani la matessi edai e pensu chi oramai sia tardhu. Digussì aggiu vurùdu aggiugni chissà chi forsi è un'ulthima isthrabaganzia. Eiu torru in America ma primma di fallu, arumancu i la fòimma pussibiri,aggiu vurùdu accuntintà a mamma dizendi l'isthória a vosthè chi mi pari chi aggia pogappressu la matessi edai e chi ni tenarà vibu l'ammentu, l'augureggiu e m'augureggiu, pa dibessi anni inoghi in Sassari undì l'isthória è ischuminzada". Poi a l'imprubisu e a l'impinsada: "No vorarìsthia abélla infadàda signori. Si digussì è isthadu mi si dipiazi e li dummandu ischusa..." e s'alluntana immintighendisi puru li so aribinti. Ciriacu ha la sensazioni chi la so frigura ivània di còipu cumenti in una néura inchiddà undì la vistha podarìsthia sighilla ancóra e s'isthenta a abbaidà pinsendi di turrallu a vide... Chi lu prupunissi lu passadu cun tanta insisthenzia l'aggia suggisthiunadu a lu puntu di falli vidé e intindì lu chi no v'è? Ma no, li fuifunùzi iparthi adananzi a la pidrissa ancóra so inchibi undì abà un biddisò tenta cun timori d'avvizinassi. No, chiss'ommu v'era avvéru. No ha dittu nisciun innommu ma l'ha fattu l'isthória d'Annunziada, di chisthu n'è siguru. E l'ha fattu cunniscì la parthi più bedda e sigréta di la sò vida, chiss'amori pa eddu longu e mai fìnìdu, ha lassàdu cumprindì chissà chi abarìsthia pududu asse l'isthória d'eddi dui. Abà Ciriacu intendi una priputenti gana di pignì cumenti pa un ranzigu rimòssu chi arrìbi troppu a tardhu. E' isthadu eddu cu la so indizzisioni e li so dubbi, pensa, lu mutibu di tanti suffarenzi e umiriazioni pa Annunziada, ma chistha abà l'ha torra vìzina. Andarà a zirchà la so tumba e li dummandarà pardhonu. Subidu lu vorarìsthia fàma poi vi torrà a pinsà: Parchiì? Li morthihani tancadu li so occi a lu mondu e a li passioni chi lu tuimentani; pai sempri l'hani tancadi. La so Annunziada, inveci, ha turradu a vibì pai eddu: è chissà di lu contu chi ni l'è isthadu fattu, chissà d'un amori longu un'isisthenzia chi è turrada pa zirchà a eddu. E chissu amori eddu lu vedi abà luziendi in chissi so occi marabigliosi. L'occi chi hani lu diricadu curòri di li giampani.

Palmiro De Giovanni (Sassari)
1° premio 2003 (Sezione prosa «Angelo Dettori»)